क्रान्तिच्या ह्या गजलेला मला सुचलेल्या दोन चाली ऐका.(चाल क्रमांक १०३)
टाळले सार्‍या दिशांनी सांगणे माझे
आणि झाकोळून गेले चांदणे माझे
हारला तो डाव, त्याची चूक ही नाही,
चूक होती डाव त्याचा मांडणे माझे!
ऐन मध्यान्हीच गेला सूर्य अस्ताला,
त्या क्षणाला सिद्ध झाले थांबणे माझे
जाणत्यांनी जाणले नाही, न जाणे का?
जाणिवांचा उंबरा ओलांडणे माझे!
मी तुला भेटून येताना मुकी होते
रात्र माझी, चंद्र माझा, चांदणे माझे!
कोणत्या माझ्या चुकीची ही सजा आहे,
दैव एका वादळाशी बांधणे माझे?
कवयित्री: क्रान्ति
इथे चाल ऐका
१)
२)
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा