क्रांतीची अजून एक सुंदर आणि तरल अशी ही कविता वाचली आणि चाल सुचली ती अशी....
अंतराळ हा तुझाच, पंख तुला स्वप्नांचे
चंद्रबिंब प्रतिभेचे, तारांगण शब्दांचे ॥
या विशाल अंबरात उंच उंच विहरत जा,
साद देतसे दुरून आमंत्रण पक्षांचे ॥
वाजते दिशांमधून मंद धून वार्याची,
इंद्रधनू गुणगुणते भावगीत रंगांचे ॥
संथ या जलाशयात नाव बुडे किरणांची,
भांडारच जणु लुटले कुणि सुंदर रत्नांचे ॥
पंखांवर नभ तोलुन मानस वाचत फिरते,
बंधमुक्त पाखरू तुझ्या ऋणानुबंधांचे ॥
मनकवड्या पाखरास गुपित मुळी सांगु नको,
अवघ्या काही क्षणांत होइल ते विश्वाचे ॥
कवयित्री: क्रान्ति साडेकर
चाल इथे ऐका.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा