राघव उर्फ राहुल पाटणकरची ही आर्त रचना वाचून मला चाल सुचली ती अशी...
जरी व्यक्त होती मनी आर्त गाणी..
तुला ना कळे लोचनांची कहाणी..
नदी-सागराची घडे भेट साधी..
तरी, अंतरी, छेडते सूर आधी!
शब्दांविना बोलते मूकवाणी..
तुला ना कळे लोचनांची कहाणी..
कधी भासती, भास झाले खरे हे!
कधी श्वास माझा उगा अडखळे रे!!
सुखाची दरी, ही अशी जीवघेणी..
तुला ना कळे लोचनांची कहाणी..
नको रे असा दूर जाऊ सख्या तू..
सुगंधाविना मोगरा पोरका तू..
सांगू कसे, का फुले - रातराणी!!
तुला ना कळे लोचनांची कहाणी..
कवी: राघव
चाल इथे ऐका.
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा