स्पंदन!

शरीराचे जरी मिटती डोळे
स्वप्नांचे ना मिटो कधीही
स्वप्नांसाठी प्रीत चालते
जन्मांची मग सप्तपदी ही

मांडीवरती निजवून देती
डोळ्यांसाठी स्वप्न माऊली
पहाट होता रूप धारिती
या देहाची जशी सावली

हृदयामध्ये शिरतो साजण
डोळ्यांमधूनी स्वप्नमिषाने
रास रंगतो आठवणींचा
स्पंदनझोका म्हणतो गाणे

भिजल्या भिजल्या आठवणींचे
स्वप्न पेरिती गुलाब नयनी
कधी वाहती विरहाने अन
जसे चांदणे डोळ्यांमधूनी

प्रणयाचा हा स्पर्श लाभता
असा सांडतो स्वप्नांचा मद
अदलाबदली स्वप्नांची मग
ओठांमधूनी होते अलगद

कवी: उमेश कोठीकर

ह्या कवितेला मला सुचलेली चाल ऐका.