वाटते बोलायचे राहून गेले

आपले गाणे पुन्हा गाऊन गेले;

भेटले जे,ते चुना लावून गेले.

हे फुकट आहे कळाले त्यांस जेव्हा,

पोट भरलेले,तरी खाऊन गेले.

विश्वसुंदर स्त्री करी अद्भूत किमया;

आंधळे आले ,तिला पाहून गेले.

मतलबी झालो इथे मी, काल जेव्हा;

आप्त माझे पाठ मज दावून गेले.

माफ केले पाप ते सारे तुझे मी;

आसवांसमवेत जे वाहून गेले.

पक्ष कसले?काय्?हे कळते न ज्यांना,

आपला झेंडा इथे लावून गेले.

जाहले 'कैलास' सारे सांगुनी पण,

वाटते,'बोलायचे राहून गेले'!

कवी: डॉक्टर कैलाश गायकवाड

ही गझल वाचून मला सुचलेली चाल ऐका....सोईसाठी काही निवडक द्विपदीच घेतलेल्या आहेत.